Aanmaakdatum
21-04-2013
Evert Mulder
Geboren op 23 november 1952 op Hoofdweg 36a in De Krim. Wij woonden in het rechter huis op de foto.
De linker woning werd bewoond door Jan Zomer.
Jan Zomer was de plaatselijke schoenmaker in de Krim en zowel hij als zijn vrouw waren doofstom.
Moeder Aaltje Tempelman was huisvrouw en vader Klaas Mulder was landbouwarbeider bij boer Velema.
Voor het huwelijk was mijn moeder werkzaam als huishoudster bij het gezin Horstra die een kruidenierszaak had.
Evert was het 2e kind. Het oudste kind, Miny, was geboren op 19 augustus 1951 en overleden (wiegendood) op 5 december 1953.
In 1954 verhuisde het gezin naar de Julianastraat 14 in de Krim.
Julianastraat 14
De woning had 3 slaapkamers en dat betekende dat wij als broers 1 slaapkamer deelden met daarin 2 stapelbedden.
Centrale verwarming kenden wij nog niet. De kamer met keuken werd verwarmd met een kolenkachel.
Buiten stond het kolenhok en wij moesten de kolenkit vullen wat geen prettige taak was gezien de koude winters die wij toen hadden.
Naast ons woonde "opoe" Wachtmeester. Zij hadden een hondje "Pukkie" genaamd en niemand kon bij Pukkie komen alleen opoe Wachtmeester en ik.
Hier leerde ik ook voor het eerst het rijden op een bromfiets. Pa had een Sparta en als pa en ma 's avonds afwezig waren maakte ik stiekem een ritje op de bromfiets. Opoe Wachtmeester zag het probleem en informeerde mijn ouders met als gevolg straf.
Een zwembad kenden wij nog niet. Ik heb leren zwemmen in de Horstra's wijk. Dat was heel gewoon want iedereen zwom of in het kanaal of in een wijk.
In 1961 kregen wij in de Krim, dankzij de steun van de aardappelmeelfabriek "onder Ons" een eigen zwembad waar ook het schoolzwemmen plaatsvond.
Ik heb hier menig uurtje met de vrienden doorgebracht en natuurlijk alle zwemdiploma's behaald.
Thuis hadden wij alleen een radio. Deze was van de PTT. Deze draadomroep was een soort "armeluis" radio. De PTT exploiteerde vroeger een netwerk waarin radioprogramma's werden doorgegeven via een telefoondraad. Er was een beperkt aantal stations beschikbaar via deze draadomroep en door middel van een kanalenkiezer konden wij een station selecteren. Een volumeregelaar zorgde ervoor dat je het geluid harder en zachter kon zetten.
Er was nauwelijks popmuziek van bijv. the Beatles te horen en in die tijd kwam de draagbare radio in opkomst.
Hier kon je wel pop muziek op horen via o.a. radio Luxemburg en later radio Veronica die via een schip buiten de territoriale wateren van Nederland de uitzendingen verzorgde.
Maar ja een draagbare radio koste in die tijd (1962) ca € 50,00 en die moest verdient worden.
De kleuterschool
De kleuterschool lag vlak achter ons huis aan de prins Bernhardstraat en ik mocht met veel plezier naar de kleuterschool gaan.
De lagere school
De lagere school was de Rehobothschool aan de Beukenlaan.
De school bestaat niet meer op deze locatie. Hier is nu het Turfstekersplein met de winkels.
De school (CBS De Bron) is nu gehuisvest aan de prins Bernardstraat waar indertijd de kleuterschool was.
Ik heb deze school bezocht van 1958 - 1964.
MULO
Na de lagere school bezocht ik van 1964 - 1969 de Paul Krüger MULO in Coevorden.
's Morgens vertrokken wij met een grote groep kinderen per fiets naar Coevorden en dat ging met weer en wind.
De harde wind en koude winterse dagen op de fiets zijn mij bijgebleven.
Desondanks kon ik na 5 jaar mijn diploma in ontvangst nemen.
Middelbare detailhandelschool (MDS)
Na de MULO moest ik een vervolgkeuze maken en ik wist eerlijk gezegd toen nog niet hoe ik mijn toekomst zag en wat ik wilde worden.
Ik heb toen maar gekozen voor de Middelbare Detailhandelsschool aan de Voltastraat in Hoogeveen.
Achteraf gezien een verkeerde keuze en ik heb de school dan ook niet afgemaakt.
Dat was indertijd de bromfiets voor de "hippies" met lange haren.
Ik heb menig bekeuring mogen ontvangen omdat de bromfiets behoorlijk opgevoerd was.
Het dorpshuis
De Krim was toen nog niet zo uitgebreid als nu in 2012.
Het dorpshuis en achterliggende woonwijk was onontgonnen land en grasland en wij konden daar als kinderen heerlijk spelen evenals in de speeltuin die achter ons huis was gelegen en ook nu (2012) nog op dezelfde plek bestaat.
Op 2 november 1962 werd het dorpshuis geopend. De totale kosten met de inrichting bedroegen € 90584,17.
Mijn vader was de eerste beheerder, hij verdiende € 52,27 bruto per week plus pensioensvoorziening en vakantierechten.
Hiervoor was hij werkzaam bij de alluminiumfabriek in Hardenberg en onderhield hij de tuin van het Groene Kruis gebouw aan de Julianastraat. Mijn moeder maakte in de avonduren het Groene Kruis gebouw schoon.
De grote zaal in het dorpshuis werd door de scholen gebruikt als gymnastiekzaal en ik kon met de vriendjes en vriendinnetjes, na schooltijd gebruik maken van de speeltoestellen.
Daarnaast had het dorpshuis een biljarttafel waar ik als kind heb leren biljarten.
Kortom een heerlijke jeugd.
Opa's en Oma's
Wat ik mij nog kan herinneren is dat het huisje bovenop een heuveltje stond (w.s Horstra's wijk 24).
Opa Mulder was van 1953 tot 1969 "aanspreker". Een aanspreker ging, bij een overlijden, langs de deuren om de bewoners in kennis te stellen van een overlijden. Dit aanzeggen heeft hij even gedaan want nadien ging het per rouwkaart en bracht hij de rouwkaarten rond.
Ik kan mij verder weinig herinneren.
Opa en oma Mulder verhuisden later naar Horstra's wijk 15.
Je kon er altijd fijn spelen en hier is w.s. ook mijn liefde voor Duitse Herders ontstaan.
Opa en oma hadden een Duitse Herdershond waar ik een goede band mee had.
Als wij aan het begin van de Jagerswijk waren riep ik de hond van verre en deze sprong over de omheining en rende naar mij toe.
Wij hebben hier vele uren doorgebracht.
Emmastraat 34
Omstreeks 1968 verhuisden wij naar de Emmastraat 34 in de Krim
Hier heb ik mijn pubertijd doorgebracht.
Dat ging niet zonder horten en stoten.
Mijn lange haren, tot op de schouders, was een doorn in het oog van mijn vader en gaf regelmatig conflicten.
Pa dreigde mijn lange haren af te knippen waarop ik dreigde de pijpen uit de broek van zijn pak te knippen.
Ik ben zelfs 2 nachten van huis weggebleven vanwege de onvrede over mijn lange haren.
Achteraf denk je waar ging dit over maar in die tijd was lang haar bij een jongen en een puch met hoog stuur niet gangbaar.
Je zette je af tegen de maatschappij en de muziek van o.a. the Beatles en later Deep Purple was niet de muziek van mijn ouders.
Ik kocht toen ook, tot groot ongenoegen van mijn ouders, mijn eerste pickup (platenspeler) met ingebouwde versterker.
Deze Dual platenspeler heeft menig LP gedraaid van Deep Purple, Jimmy Hendrix, Brainbox, Black Sabbath, the Who, Boudewijn de Groot, Leonard Cohen, Earth & Fire, the Kinks, Uriah Heep, Led Zeppelin enz.
Als mijn ouders thuis waren luisterde ik met de koptelefoon maar als ze niet thuis waren ging de muziek volop via de luidsprekers door het huis en konden zelfs de buren genieten.
Deze platenspeler is nog steeds in mijn bezit evenals alle LP's.
Ik bezocht de City bar in Hardenberg en de Proatkoele in Lutten en daar was het lange haar en de muziek die ik mooi vond normaal.
24-11-2018
Militaire dienst
In november 1972 werd ik opgeroepen om mijn militaire dienstplicht te vervullen.
Ik moest mij melden op de kazerne in Raamsdonksveer. Hier heb ik de opleiding tot chauffeur AAT
(Aan- en afvoer troepen) gevolgd op een 3 tonner (DAF YA 314) en mijn rijbewijs gehaald.
Na diensttijd kon ik deze overzetten naar een burgerrijbewijs zodat ik op een goedkope wijze mijn rijbewijs heb gekregen.
Na mijn opleiding werd ik overgeplaatst naar de Generaal Winkelman kazerne in Nunspeet.
Lang haar was toen net geaccepteerd in militaire dienst maar wij moesten, waanneer wij op oefening waren, wel een haarnetje dragen zodat de lange haren niet zichtbaar waren onder de baret of helm.
Op oefening in Duitsland keken de militairen uit andere landen hun ogen uit. Zo'n "zooitje" met lange haren had men nog nooit in militaire dienst gezien.
In het weekend konden wij naar huis en ik bracht de weekenden veelal bij Geesje thuis door.
Vandaar vertrokken wij met de Puch (Geesje achterop) naar de City Bar of Proatkoele.
Een oefening in het buitenland paste mij dan ook niet altijd en heb mij dan ook een keer voor een grote oefening ziek gemeld. Prompt kwam de commandant met de jeep naar Bergentheim om te controleren of ik werkelijk ziek was.
De vader van Geesje ontving hem en gaf te kennen dat ik ziek in bed lag (een leugentje om bestwil).
Ik was intussen als de gesmeerde bliksem in bed gekropen en ontving daar de commandant. Het resultaat was dat ik niet op oefening hoefde.
In 1975 zat mijn militaire dienstplicht erop en kon ik op zoek gaan naar een baan.
Werk en loopbaan
Omdat ik de detailhandelsschool niet had afgemaakt was het de vraag wat ik na mijn militaire dienstplicht zou gaan doen.
Mijn zwager, Henk van Solkema, was verpleegkundige en hij adviseerde mij om in de verpleging te gaan.
Dit was niet als eerste bij mij opgekomen maar ik dacht ik kan het altijd proberen en als het niet bevalt iets anders gaan zoeken.
Ik heb toen gesolliciteerd bij het ziekenhuis de Weezenlanden (nu Isala) te Zwolle.
Ik werd uitgenodigd voor en gesprek en dat was ook het moment op mijn lange haren te kortwieken.
Op basis van het gesprek werd ik als leerling verpleegkundige aangenomen en startte de opleiding tot A verpleegkundige in 1974.
Aanvankelijk eerst op kamers maar na mijn huwelijk in 1975 op en neer van Hardenberg naar Zwolle.
Tijdens mijn opleiding in Zwolle werd ik voor langere tijd geplaatst op de Intensive Care.
In 1977 heb ik mijn diploma A verpleegkundige behaald.
Na mijn opleiding gesolliciteerd voor de B opleiding in het Sint Franciscushof in Raalte.
Hier heb ik mijn opleiding tot B verpleegkundige afgerond.
Tijdens de B opleiding kon ik ook mijn theorie opleiding ICU verpleegkundige volgen.
Ik had tijdens mijn opleiding als A verpleegkundige meerdere maanden stage gelopen op de ICU zodat alleen de theorie gevolgd moest worden. In 1979 heb ik het diploma ICU verpleegkundige behaald.
Aangezien ik van de psychiatrie weer naar het ziekenhuis wilde heb ik in 1980 gesolliciteerd bij het ziekenhuis Bethesda in Hoogeveen als ICU verpleegkundige waar ik werd aangenomen.
In die periode de kaderopleiding in Hengelo gevolgd en de ISW management opleiding.
Ik werd vervolgens waarnemend hoofd ICU/CCU en later hoofd ICU/CCU.
Geleidelijk aan ontwikkelde ik mij verder en werd tevens hoofd SEH.
De functie ontwikkelde zich verder en ik werd zorgmanager over een aantal afdelingen.
(ICU/CCU, SEH, cardiologie, neurologie, interne en de longafdeling incl. poliklinieken.
Dit heeft geduurd tot 2004.
Mede door de ziekte van Geesje en de financiële problemen van Bethesda koos ik ervoor om van functie te veranderen en omdat men binnen het Facilitair bedrijf op zoek was naar een accountmanager, heb ik voor die functie gekozen en heb die ingevuld tot en met 1 mei 2011.
Huwelijk
Ik heb Geesje Wiersma leren kennen in de City bar in Hardenberg.
Een prachtig mooie vrouw en wij zijn op 12 september 1975 in het huwelijk getreden.
Geesje moest 's morgens naar de kapper en nam de auto (Simca 1000) mee.
Echter 2 km buiten Bergentheim begaf de auto het. De achterbrugophanging had het begeven.
Paniek in de tent. Met hulp van haar broer die een auto had kon ze alsnog naar de kapper en ik moest de dag na ons huwelijk direct op zoek naar een andere auto.
De kerkelijke inzegening was in de Gereformeerde kerk in Bergentheim, de voltrekking van het burgerlijk huwelijk in het gemeentehuis van Hardenberg en het feest in het dorpshuis van de Krim.
Wij hadden een huurwoning toegewezen in de flat op de Kruserbrink 47 in Hardenberg.
Kosten inrichting (in guldens).
Geesje kwam vaak in de City bar samen met haar vriendin Henny Stellinga. Henny Stellinga leerde hier Bertus Kremer kennen waarmee zij later is getrouwd. Zij woonden in de flat naast ons en wij hebben menig uurtje samen doorgebracht. De vriendschap met Henny en Bertus Kremer is tot aan vandaag gebleven.
Hier werd in 1978 Hester Mulder geboren. In 1981 verhuisden wij naar de Poolster 4 in de Krim.
Hier hadden wij een twee onder 1 kap woning gekocht wat toen een premie A woning was. De regering wilde het eigen woning bezit stimuleren en kwam zodoende met een subsidiemaatregel. Dit stelde ons in staat om deze woning te kopen.
In 1981 werd Machiel geboren.
Hier zijn beide kinderen opgegroeid en wij hebben hier lief en leed meegemaakt.
Na het overlijden van Geesje in 2008 ben ik hier blijven wonen.
Het is een prachtige buurt, ruim opgezet en veel groen.
Het overlijden van Geesje heeft wel een enorme impact gehad. Je dacht samen oud te worden en plant je toekomst hierop.
Dat heeft helaas niet zo mogen zijn. Echter de vele mooie herinneringen blijven en die koester ik.
De vriendschap met Henny en Bertus Kremer monde uit in gezamenlijke vakanties naar Azië.
Zo bezocht ik van 2009-2013 Zuid India, Maleisië/Borneo, Noord India en Thailand.
Een geweldig mooie ervaring waarbij m.n. Zuid India, vanwege de cultuur, natuur, leef- en woonomstandigheden en kleurrijke mensen een hoogtepunt was.
Vrije tijd
Ik heb hier dankbaar gebruik van gemaakt en geniet nu (2013) nog steeds met volle teugen van mijn vrije tijd.
Deze vrije tijd vul ik nu met iedere vrijdag oppassen op de kleinkinderen waarbij ik ook de "poetsopa" ben. Iedere vrijdag tussen de middag lekkere warme broodjes, 's middags voor de kleinkinderen wat lekkers en 's avonds wat lekkers bij de koffie.
Van 2014 t/m 2019 voorzitter van De Krimse Kracht en sinds 2016 lid van de werkgroep MFA (Multifunctionele Accommodatie). Deze is ter vervanging van het huidige dorpshuis en sportzaal en staat gepland op het evenemententerrein aan de Beukenlaan.
Duitse Herders
Duitse Herders hebben een belangrijk deel van ons leven uitgemaakt (zie ook onder Hobby's, Duitse Herders).
Sinds onze eerste Duitse Herder zaten wij in het bestuur van kringgroep DWO Hardenberg.
Geesje van 1983 - 2003 als penningmeester en ik van 1978 - 1989 als voorzitter.
Van 1975 tot 1989 hebben zowel Geesje als ik de de kantinediensten verzorgd.
Wij hebben voor onze inzet beiden de diamanten speld van verdienste van de VDH mogen ontvangen.
In 1989 werd ik als secretaris gekozen in het hoofdbestuur van de VDH (landelijke vereniging van Duitse Herdershonden). Van 2007 tot 2009 als voorzitter.
Van 2009-2014, namens de Provinciale afdeling Overijssel, afgevaardigde in de Algemene ledenvergadering van de VDH.
Jaarlijks (vanaf 1975 tot 2015) bezochten wij de Bundessiegerzuchtschau (Wereldtentoonstelling voor Duitse Herdershonden) in Duitsland.
Ondanks dat ik nu (2013) geen Duitse Herder meer heb is en blijft de liefde voor dit ras.
Ik heb nu veel vrije tijd maar realiseer mij ook dat een nieuwe Duitse Herder verplichtingen schept en ik altijd rekening moet houden dat er een Duitse Herder is. Daarom heb ik besloten vooralsnog geen Duitse Herder meer te nemen.