Afscheidstekst Evert

Lieve kinderen, kleinkinderen, moeder, broers en zusters van Geesje en mij, familie, vrienden en kennissen.

Wij hebben vandaag afscheid genomen van een bijzonder mens.
Velen van u kenden Geesje, altijd klaar staan voor een ander. Haar leven heeft ook in het teken gestaan van de ander. De ander helpen, terzijde staan, een luisterend oor .
 
Geesje hield van mensen en had veel plaatsjes in haar hart voor mensen die zij liefhad en koesterde en ik kan ze dan ook niet allemaal noemen, maar ik wil er een aantal noemen zoals Akke haar zuster die haar wekelijks bezocht en waar nodig hielp en ondersteunde. Geesje was altijd blij dat het donderdag was en Akke kwam. Dat gaf afleiding en kon ze weer even bijkletsen. Lieve Akke ook je inzet vanaf de datum van overlijden tot nu dwingt respect af. Jij hebt samen met Hester er voor gezorgd dat Geesje verzorgd opgebaard ligt en ik wil jou hiervoor hartelijk bedanken.
Dan was er Alida, mijn zuster, waar Geesje de afgelopen jaren een bijzondere band mee op heeft gebouwd en die ze zag als een zus van haar. Hilly van de Weide die haar steun was tijdens bijv. de Hauptzuchtschau en waar ze altijd een beroep op kon doen.
Maar ook mensen uit haar directe omgeving, haar familie met de oom en tante zeggers die haar als klein kind kenden als “Tante Spekkie” omdat zij altijd spekkies voor de kinderen bij zich had. Maar ook de buren en “oud” buren uit de Poolster, collega’s uit Avondlicht en noem maar op. Geesje hield van mensen en hielp mensen waar zij hulp nodig hadden.

Echter had zij 4 plaatsjes in haar hart die heel bijzonder waren en Geesje heeft mij gevraagd om jullie deelgenoot te laten worden van deze 4 bijzondere plaatsjes.
1 plaatsje was een heel warm en bijzonder plaatsje voor haar gezin. Niet alleen voor mij maar ook voor haar kinderen Hester en Machiel en Erik en Helga de schoonzoon en schoondochter.
Ze genoot van de kinderen omdat zij zag hoe gelukkig zij waren met hun keuzes. Geesje zij wel eens “wat ben ik blij dat de kinderen zo terecht zijn gekomen en een fijne partner hebben”. Het trouwen van Hester was 1 van de hoogtepunten uit haar leven. Haar dochter die ging trouwen, het uitzoeken van kleren want ze moest er op haar mooist uitzien, de complimenten die ze kreeg voor haar keuze. Zij heeft uitgekeken naar die dag en heeft hier geweldig van genoten.
Lieve Hester, Erik, Machiel en Helga bedankt wie jullie waren en wat jullie voor mij hebben betekent.

Een ander heel warm plaatsje was voor Hennie Kremer en Tineke Slot. Twee hartsvriendinnen. Hennie vanaf haar vroege jeugd. Samen trokken ze op en die band is gebleven. Het elkaar vertellen van de eerste kus van een jongen, verkering krijgen en elkaar de diepste geheimen vertellen. Maar ook samen dingen doen en elkaar helpen.
In 1980 verhuisden wij naar de Krim en kreeg ze er Tineke als een tweede hartsvriendin bij.
De klik lag er meteen tussen Tineke en Geesje en er ontstond een hechte band. Ze keek uit naar de wekelijkse avond wanneer Tineke met haar ging wandelen. Het was niet alleen wandelen maar ook elkaar vertellen wat ze hadden beleefd en het delen van lief en leed.
Hennie en Tineke heel hartelijk bedankt dat jullie mijn hartsvriendinnen hebben willen zijn.

Het derde plaatsje was de bloedband met haar 2 zussen Ina en Dieuwke.
Haar moederlijke zorgzaamheid had ze ook als kind en in haar jeugd. Het gezin Wiersma bestond uit 10 kinderen en een deel van de opvoeding van Ina en Dieuwke nam zij automatisch op zich.
Deze bijzondere band is gebleven en ze genoot van de uitstapjes en het winkelen.

Echter had ze 1 bijzonder plaatsje gereserveerd. Dit was het meest warme plaatsje diep in haar hart en deze werd langzaam gevuld door de geboorte van Nick, Thom, Tess en Diëm.
Tot het laatst zag ze uit naar de komst van de kleinkinderen. Niets was haar teveel. Ook als het eigenlijk niet ging verzette zij zich hier tegen en speelde met Nick als die kwam logeren.
Als ze de kleinkinderen een tijdje niet gezien had moest ik met haar in de auto naar Dedemsvaart zodat ze de kleinkinderen even kon zien en even kon knuffelen. Het woord “oma” als ze bij de kleinkinderen kwam liet haar opbloeien.
Een zeer bijzonder moment was voor haar de zwangerschap van Hester van de tweeling Tess en Diëm. Zij wist als eerste dat het een jongen en meisje was en zij verheugde zich geweldig op de geboorte.
De stralende blik in haar ogen toen ze geboren waren en zij ze voor het eerst vasthield. Zij lag toen in het ziekenhuis en Hester beviel in hetzelfde ziekenhuis.
Hoe dankbaar was zij dat ze dit, na haar opname op de Intensive care, mee heeft mogen maken.
Diezelfde stralende blik hebben wij mogen meemaken op de zondagmorgen vlak voor haar overlijden. Zij had toen Tess en Diëm in haar armen. Een beeld om nooit te vergeten.
Ik heb Geesje toegezegd dat ik de kleinkinderen later zal vertellen wie oma was en hoe belangrijk zij voor oma zijn geweest.

En nu mijn afscheid aan Geesje.
32 jaar gelden stonden Geesje en ik voor de ambtenaar van de Burgerlijke stand. Op dat moment hoop je samen, in goede gezondheid, oud te worden.
Echter hebben wij elkaar toen ook trouw beloofd in voor- en tegenspoed en ik ben een man van “afspraak is afspraak”.
Voor mij was die afspraak heilig. Je kiest er samen voor om gezamenlijk door het leven te gaan en het is mooi als dat zonder tegenspoed verloopt.

In 2002 werden wij geconfronteerd dat Geesje Parkinson zou hebben hetgeen later MSA bleek te zijn.
De beperkingen die dat met zich mee heeft gebracht zijn nimmer een reden voor mij geweest om de relatie te beëindigen of anders in de relatie met elkaar om te gaan. Integendeel zelfs.

Bij Geesje was er, m.n. in het begin van haar ziekte, wel eens twijfel omdat zij, voor haar gevoel, niet meer volwaardig als echtgenote kon functioneren, maar ik kon haar overtuigen van mijn liefde voor haar en mijn eerder gedane toezegging “in voor en tegenspoed” en dat deze afspraak voor mij heilig was.
Ik heb haar beperkingen ook nimmer als tegenspoed gezien maar meer als een gegeven waarvan zij, ik en wij gezamenlijk de oplossing moesten vinden.

Ook Geesje leerde anders tegen de beperkingen aan te kijken. Kijk niet wat je niet meer kunt maar wat je wel kunt en wat je niet meer kunt hoe kan ik of kunnen wij dit oplossen.
Het leven werd hierdoor niet bemoeilijkt omdat wij de uitdaging samen aangingen en wij konden hier uitstekend mee leven.

Een positieve kijk op het leven ondanks de beperkingen hebben wij ook proberen door te laten klinken in deze afscheidsdienst. Ik noem het bewust geen rouwdienst. Rouwen heeft iets negatiefs omdat het met somberheid en treurnis te maken heeft.
Natuurlijk zijn wij verdrietig en voelen wij het gemis, maar zijn ook innig dankbaar en m.n. de dankbaarheid en liefde voor haar hebben centraal in dit afscheid gestaan door de teksten, de muziek en levensloop met foto’s.
Dankbaar voor wie en wat Geesje is geweest als verloofde, echtgenote, moeder, oma, vriendin en mens.

Geesje voor mij ben je niet dood. Dood ben je pas als ik je ben vergeten.
Bram Vermeulen gaf dit weer in het volgend gedicht:

Testament
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.
En als ik dood ga, treur maar niet.
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
't Is het verlangen dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij dat bent vergeten.
En als ik dood ga, huil maar niet.
Ik ben niet echt dood, moet je weten.
't Is maar een lichaam dat ik achterliet.
Dood ben ik pas,
als jij me bent vergeten.

Voor mij breekt nu een tijd aan om alleen verder te gaan maar ik zal dit niet in rouw afleggen omdat de liefde voor en dankbaarheid aan Geesje belangrijke herinneringen zijn die ik koester.
Natuurlijk is er verdriet en het gemis want daarvoor hield je teveel van elkaar.

Lieve Geesje nooit meer een woord, een kus of een knuffel van jou, maar  geweldig bedankt uit de grond van mijn hart voor wie je was, wat je voor ons hebt betekent en vooral dat wij samen hebben mogen leven, samen hebben mogen liefhebben, samen hebben mogen huilen, samen hebben mogen lachen kortom samen gelukkig hebben mogen zijn.
Je was een sterke vrouw die ik nooit heb horen klagen en waarbij de humor tot het laatst bewaart is gebleven. Dit dwingt diep respect af.
Ik neem voor de laatste keer afscheid van jou met de woorden die ik iedere ochtend tegen je zei wanneer ik naar mijn  werk vertrok.

DAG LIEVERD.

Afscheidstekst Hester en Machiel

Eerbetoon  ‘Hester & Machiel naar moeder’

Machiel:   Beste familie, vrienden, collega’s en kennissen,

Machiel:  Als laatste eerbetoon aan onze moeder willen we nog een aantal woorden tegen haar zeggen.

Hester:  Bedankt voor al je liefde.

Machiel:  Bedankt dat je er altijd voor ons was.

Hester:   Bedankt dat je zo sterk was om je ziekte aan te vechten.

Machiel:  Bedankt voor de leuke dingen die we met jou mochten beleven.
Hester: Bedankt dat je onze moeder wilde zijn.

Samen: Mam, we houden van je!

Afscheidstekst Hester, Erik, Machiel en Helga

Je liefde en je kracht
Je warmte en je lach
We zullen je missen
Iedere dag

Lieve mama, we houden van je

Hester en Erik
Machiel en Helga

Afscheidstekst Nick, Thom, Tess en Diëm

Lieve Oma,
we houden van je

Nickyboy, Thom, Tess en Diëm

Afscheidstekst DWO en VDH
(Duitse Herdervereniging)